ดร.ชาญวิทย์ เกษตรศิริ อดีตอธิการบดีมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เผยแพร่บทความเรื่อง "ร่วมสร้างพลเมืองผ่านกระบวนการเลือกตั้งเพื่อพัฒนาประชาธิปไตย"
ของอาจารย์สถิตย์ ไพเราะ อดีตรองประธานศาลกีฎา ผ่านทางเฟซบุ๊ก
เมื่อวันที่ 19 ธันวาคม 2554
ซึ่งเป็นบทความที่อาจารย์สถิตย์้ใช้บรรยายในการเสวนาวิชาการที่มหาวิทยาลัย
ราชภัฎพระนครศรีอยุธยา โดยเนื้อหาเกี่ยวกับการปกครองในระบอบประชาธิปไตย
" อาจารย์สถิตย์
ไพเราะอดีตรองประธานศาลฎีกา
ปัจจุบันดำรงตำแหน่งผู้พิพากษาอาวุโสในศาลเยาวชนและครอบครัว
จังหวัดพระนครศรีอยุธยาและอาจารย์ (พิเศษ) ประจำสาขาวิชานิติศาสตร์
คณะมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฎพระนครศรีอยุธยา
บทความนี้ เขียนขึ้นประกอบการเสวนาทางวิชาการ คณะมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฎพระนครศรีอยุธยา เรื่อง
เคยมีนักศึกษาถามผมว่า การเป็นผู้พิพากษาควรมีคุณสมบัติอย่างไร
คุณสมบัติของผู้พิพากษาที่สำคัญที่สุด
ประการหนึ่งก็คือ ต้องเลื่อมใสการปกครองระบอบประชาธิปไตยโดยบริสุทธิ์ใจ
ตามที่มาตรา 26(3) แห่งพระราชบัญญัติระเบียบข้าราชการฝ่ายตุลาการบัญญัติไว้
ระบอบประชาธิปไตย คืออะไร
ประการแรก ในระบอบประชาธิปไตยนั้น
อำนาจสูงสุดเป็นของราษฎรทั้งหลายตามที่มาตรา
1แห่งพระราชบัญญัติธรรมนูญการปกครองประเทศสยามชั่วคราวที่ท่านปรีดี พนมยงค์
ได้ร่างขึ้นและทูลเกล้าฯ ให้พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าฯ
ทรงลงพระปรมาภิไธยพระราชทานแก่ปวงชนชาวไทยเมื่อวันที่ 27มิถุนายน 2475
เพราะฉะนั้น ตราบใดที่อำนาจสูงสุดคืออำนาจนิติบัญญัติ อำนาจบริหาร
และอำนาจตุลาการยังไม่อยู่ในมือราษฎรทั้งหลาย
ตราบนั้นประเทศไทยก็ยังไม่ได้ปกครองในระบอบประชาธิปไตย
ประการที่สอง
การปกครองระบอบประชาธิปไตยบุคคลที่อยู่ภายใต้การปกครองต้องมีเสรีภาพตาม
ประกาศอิสรภาพของประเทศอเมริกา ซึ่งร่างโดยท่านโธมัส เจฟเฟอร์สัน เมื่อ
ค.ศ.1789
เสรีภาพคืออะไร
เสรีภาพ คือ การที่บุคคลจะพูด จะทำ
จะเขียนอย่างไรก็ได้ ถ้าในขณะที่พูด ที่ทำ ที่เขียนนั้น ไม่มีกฎหมายห้ามไว้
ฉะนั้น จะออกกฎหมายให้มีผลย้อนหลังให้เป็นโทษแก่บุคคลไม่ได้ไม่ว่าทางใดๆ
เพราะถ้าหากทำเช่นนั้นได้ บุคคลย่อมไม่มีเสรีภาพ
เมื่อบุคคลไม่มีเสรีภาพจะเรียกว่าการปกครองนั้นเป็นการปกครองระบอบ
ประชาธิปไตยไม่ได้
ประการที่สาม
รัฐบาลของประเทศที่ปกครองระบอบประชาธิปไตยต้องเป็นรัฐบาลของประชาชน
โดยประชาชนตามที่ท่านประธานาธิบดีอับราฮัม ลินคอน
ได้กล่าวที่เมืองเกตตีสเบิร์ก (Gettysburg)
ในสมัยสงครามกลางเมืองของอเมริกา ซึ่งตรงกับสมัยรัชกาลที่ 4ของไทย
รัฐบาลที่จะเป็นรัฐบาลของประชาชนโดยประชาชน
ก็ต้องเป็นรัฐบาลที่ประชาชนเลือกตั้งเข้ามา
รัฐบาลที่ประชาชนไม่ได้เลือกตั้งเข้ามา แต่มาจากขุนศึกก็ดี ศักดินาก็ดี
อำมาตย์ก็ดี ย่อมไม่ใช่รัฐบาลของประชาชน โดยประชาชน
ไม่ใช่รัฐบาลในระบอบประชาธิปไตย
ประการที่สี่
คนในระบอบการปกครองระบอบประชาธิปไตยต้องมีความเสมอภาค
ข้อความนี้ปรากฎอยู่ที่หน้าศาลสูงสุดของประเทศอเมริกา Equal justice under
law ฉะนั้น ตราบใดที่ประชาชนยังไม่ได้รับการปฏิบัติที่เท่าเทียมกัน
ยังมีสองมาตรฐาน
ตราบนั้นก็ยังเรียกว่าประเทศปกครองในระบอบประชาธิปไตยไม่ได้
ประเทศจะปกครองในระบอบประชาธิปไตยได้หรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับประชาชน
หากประชาชนต้องการแล้วก็ไม่มีใครขัดขวางได้
เพราะเสียงประชาชนคือเสียงสวรรค์ "
Souce : เฟซบุ๊กดร.ชาญวิทย์ เกษตรศิริ
No comments:
Post a Comment